.

اگر استثناها را رها کنیم، هیچ وضعیت وجودی انسان نسبت به دیگری برتری ندارد. به عبارت دیگر زندگی آرمانی چیزی جز دروغ محض نیست. تنها ملاک برای ارزش یک موقعیت نسبت به موقعیت های دیگر، خود بودن است. اگر انسان در وضعیت و موقعیتی بتواند هر چه بیش تر قابلیت ها و امکانات بالقوه اش را به فعلیت درآورد، پس آن وضعیت و شأن وجودی انسان، وضعیت آرمانی است و بر دیگر موقعیت ها و شئون برتری دارد ...