.

بعضی ها معتقدند انسان همان نسیان است به معنای فراموشی ... بعضی دیگر انسان را آن سان تأویل می کنند ... معانی و تفسیرهای دیگری هم هست اما این جا و حالا مراد من همان معنای اول است که فراموشی انسان را هدف قرار می دهد ... فراموشی یکی از ویژگی های وجودی ماست ... اگر نبود این فراموشی از فشار درک حوادث آدمی دیوانه می شد ... حافظه و یاد همانطور که انسان را جلو می برند و در دوره ی تکامل نقش تعیین کننده داشتند ، از دیگر سو به راحتی می توانند انسان را نابود کنند ... به نظرم فراموشی مکانیزمی بر علیه حافظه نیست بلکه فرایندی است که مغز برای محافظت از خویش طراحی کرده است ... برای درک اهمیت این مکانیزم می شود به این فکر کرد که اگر فراموشی نبود چه به به روزمان می آمد !؟ حوادث تلخ زندگی یک انسان کم نیستند ، و از همه مهم تر این نکته که انسان هستی رو به مرگ است ... یاد مدام هر کدام از این ها برای عموم انسان ها می تواند به معنای فروپاشی کامل روحی روانی شان باشد اما فراموشی و از یاد بردن تنها عاملی است که به ادامه ی بقا منجر می شود ...