.
پنجشنبه, ۲۱ آبان ۱۳۹۴، ۰۱:۱۸ ب.ظ
این روزها که بی خوابی بلاگفا را می کاوم به کامنت هایی برمی خورم که در زمان خودش ، ندیدم ... یک بار نوشتم ؛ "درد همه ی آنانی را که دردی دارند و می نویسند حس می کنم اما دستم از هر کلمه ی دلداری دهنده و آرامش بخشی خالی است " ... من دچارم اما این دچار بودن دلیلی بر ندیدن کامنت ها ، بر ندیدن انسان و انسانیتی که در پشت آن کلمات نشسته است ، نمی توانست باشد ... متأسفم که مهر و لطف دوستان بی پاسخ ماند ...
۹۴/۰۸/۲۱