.
سه شنبه, ۱۶ تیر ۱۳۹۴، ۱۱:۱۱ ب.ظ
هیچ کس مانند آدمی که از درون آواره است زندگی نکرده و زندگی های گذشته ی
بسیاری را در خود ذخیره ندارد ... آن چه در دورترین نقطه از زمان حال اتفاق
افتاده ، هر لحظه برای آدم آواره امکانی جدی و تازه و در پیش روست که
ناگاه سر باز می کند ... و هر سر باز کردن و به یاد آوردنی ضرورتی است برای
فراموشی و هر فراموشی ضرورتی برای به یاد آوردن ...
در توضیح این
مفهوم چیز بیشتری برای گفتن نیست ... ضرورتی هم ندارد پریشانی ها و ناگفتنی
ها قابل فهم و عرضه شوند ... به قول شمس ؛ آن خطاط سه گونه خط نوشتی: یکی
او خواندی، لا غیر .... یکی را هم او خواندی هم غیر .... یکی نه او خواندی
نه غیر ...
۹۴/۰۴/۱۶