.
پنجشنبه, ۱۴ بهمن ۱۳۹۵، ۱۲:۳۰ ب.ظ
اول این که مردم ایران اهل مطالعه نیستند و شکی در این نیست... غالبأ ترجیح می دهند هر کاری بکنند جز کتاب خواندن... در این میان تنها امکان پیش رو استفاده از فضای مجازی است که مردم رغبت زیادی به آن نشان می دهند... من برعکس همه ی کسانی که فکر می کنند فضای مجازی ضرر دارد، معتقدم اگر این فضای آلترناتیو نبود، وضعیت فرهنگی ما به مراتب وخیم تر از این که هست می شد... به هر حال، چند روز پیش دیدم یکی از کانال های فیلم تلگرام ، سالو ( یا سلو) ی پازولینی را گذاشته است... مدت ها دنبال این فیلم بودم و پیداش نمی کردم... اتفاقأ با کیفیتی خوب و زیر نویس نه چندان خوب و بدون سانسور! ( اصلا این فیلم قابل سانسور هست!؟) دیدمش... جدای از بار معنایی و قابل تفسیر اثر که لایه در لایه باز می شود، حالا ترجیح می دهم فقط بگویم؛ آخ خ خ... سلو اثری به غایت دردناک است از شرارت ذاتی انسان... همه ی نظام های اخلاقی ای که جا و فضایی برای رفع این شرارت ها در خود تولید نمی کنند، به یقین تباهی شان و تباهی انسان هایی که بدان اصول پایندند، قطعی است... آن چنان که زندگی ، شبیه آنچه در سالو می بینیم، چیزی بیش از یک کابوس دردناک نخواد بود...
۹۵/۱۱/۱۴