.

عجیب است اتفاق هایی که این روزها می افتد همه بار معنایی و نمادین شگفت انگیزی در خود دارند... ساختمان پلاسکو نماد دوره ی رونق بازار نفت و پول باد آورده اش از یک سو و نماد تجدد در ایران است... پول نفت دوره های پر رونق بازار در زمان شاه( همانند حالا) صرف ساختن پوسته ای از تجدد گرایی در ایران شد بی آن که فرهنگ مدرن در لایه های عمیق جامعه نفوذ کند و مناسبات سنتی را دستخوش تغییری بنیادین کند... حالا پوسته ای به نام برج پلاسکو فروریخته است بی آن که ما ابزار مهار ویرانی ها و آواربرداری آن را برای نجات جان انسان های گرفتار در اختیار داشته باشیم در صورتی که 54 سال، یعنی بیش تر از نیم قرن از ساخت آن می گذرد... این برج های بلند که در تهران ساخته می شوند و شهر را از نظر صوری مدرن جلوه می دهند ، همه به مثابه کت و شلوار نویی است که بر تن آدمی که ذاتش ژنده است پوشانیده شده... و این هلاک قطعی ما برای بی نسبتی ای که خواسته یا ناخواسته با پوسته های وارداتی داریم، بی فرهنگ و بدون زیرساخت های مناسب...