.

زندگی و آدم ها خیلی عجیب اند... هیچ وقت تکلیفت با این ها مشخص نمی شود... اما نکته ای را به قین می دانم؛ این که آدمیان (به خصوص ایرانی ها) میل پایان ناپذیری به قدرت دارند... اگر بتوانند خود این قدرت را داشته باشند که چه بهتر، و اگر نتوانند، جذب شدن به آدم های قدرتمند و ستایش قدرت شان انتخاب اول و آخر است... فضاحت این نگاه در برخوردهای اخلاقی با یک گزارۀ ساده خودش را نشان می دهد؛ برای مثال همین نامه ای که تازگی ها از فروغ به ابراهیم گلستان علنی شده است... بازخورد این نامه در کابران فضای مجازی غالبأ مثبت و ستایش آمیز بوده است ... تا این جای کار هیچ عیبی ندارد... مشکل من آن جاست که اگر شخصیت های این نامه عوض شوند، مثلأ زن و مردی معمولی و نه قدرتمند، طرف های درگیر این ماجرای عاشقانه باشند، دیگر از وجه رمانتیک و مبالغه آمیز قضیه خبری نخواهد بود و یک سره زیر تیغ قضاوت اخلاقی سر بریده خواهند شد...