.
پنجشنبه, ۱۹ آذر ۱۳۹۴، ۰۷:۵۱ ب.ظ
باغبان زبر دستی است روزگار
چنان غم سال کهنه را
به روز نو پیوند می زند
که درختی می شود پهناور
و ما به سان مسافرانی خسته از راه
در سایه سارش می نشینیم
با تباهی عصرانه می خوریم
و درباره ی عصر عسرت آدمی و تنهایی،
حرف می زنیم ...
۹۴/۰۹/۱۹