.
پنجشنبه, ۵ آذر ۱۳۹۴، ۰۶:۳۷ ب.ظ
در زبانی که شاعرانی چون مولانا و حافظ و سعدی و فردوسی دارد و دو صد کسان دیگر ،
در سرزمینی که روغن موتور و پفک نمکی را با شعر تبلیغ می کنند ،
شعر شیوه ی زندگی است ،
نه مایه ی دادار دودور و فخر فروشی بر سر جنسی که موجود نیست ،
این جا اگر کسی شاعر نباشد عجیب است ...
۹۴/۰۹/۰۵