.

یک وجه مهم حرفه ای بودن در ادبیات این است که نویسنده بتواند از قبل داستانی که می آفریند زندگی مادی خود را بگذراند ... برای این اتفاق هم یک شرط لازم وجود دارد که همان پرفروش بودن کتاب و تیراژ بالای آن است ... این مورد هر چند ممکن است به راحتی گفته شود اما در عمل نویسندگان محدودی هستند که راز این قانون طلایی را فهمیده اند و می توانند از نتیجه ی مادی نوشتن امرار معاش کنند و روزگار بگذرانند ... فهیمه رحیمی یکی از همین افراد باهوش بود ... من در تمام این سال ها بدون این که حتی یک کتاب از او خوانده باشم ، اسمش را همه جا می شنیدم ... حضور او حضوری پر رنگ و جدی بود که نخواندن کتاب هایش از طرف کسانی چون من از اهمیت او نمی کاست ... او به روشنی دریافته بود برای چه کسانی و با چه دستمایه هایی باید بنویسد و از طرف دیگر طبقه ای را هم که در موردشان می نوشت به خوبی می شناخت ... اهمیت کار او وقتی بیش تر روشن می شود که فروش کتاب های او را با دیگر نویسندگان این حوزه یا نزدیک به آن مقایسه کنیم ... بدون آن که بخواهم اسم بیاورم یکی از نویسندگان مرد این چند سال اخیر را که کتاب هاش بسیار پر فروش است در نظر بیاوریم ... نگاه که می کنیم می بینیم این نویسنده از مناسبات نزدیکش با قدرت استفاده می کند تا کتاب هاش این چنین پرفروش شود ... چه طور !؟ 15 - 10 هزار جلد از هر کتابش را وزارت ارشاد پیش خرید می کند ... در واقع یک رانت ویژه ی فرهنگی برای بالا رفتن تیراژ و به تبع آن درآمد نویسنده ! اما خانم فهیمه رحیمی با آن تیراژهای سرسام آور و بدون هیچ رانت و امتیاز ویژه کتاب هایش می فروخت آن چنان که انگار نام خود او امتیازی بود ویژه برای فروش تضمینی هر کتاب ...