.
در دنیا هیچ چیز خطرناک تر از جمع شاعرانگی و اندیشه نیست ... هر کدام از این دو به تنهایی آدمی را خرد می کند چه برسد به وقتی که این ها در وجود یک آدم با هم تلاقی کنند ؛ شاعرانگی آدمی را لطیف و ظریف می کند ، این در تقابل با اندیشه و تفکر و فهم است که طبعی زمخت و کوبنده دارند ... می توان این طور گفت اندیشمند شاعر کسی است که فهمش را زندگی می کند ... در این صورت فهم چیزی مربوط به حوزه ی ذهن نیست ، امری است که به واسطه ی احساس ناب شاعر زندگی می شود ... طبیعی است که برای اندیشمند شاعر ویرانی از ذهن شروع شود و به سرعت بدن را در بر بگیرد ... روان و بدن آدمی توان این حجم از آسیب پذیری را ندارد ...
این ویدئویی است از آخرین روزهای زندگی نیچه ، از جمع تفکر و شاعرانگی در وجود یک انسان ... یک دقیقه و شانزده ثانیه از ترکیب عظمت و شور و شعور و زوال ... انسانیت ناب ...